60 χρόνια δράσης, εκπροσώπησης, ιστορίας.
Τι θα ήταν όμως όλα αυτά χωρίς τα ενεργά μέλη; Εδώ και έξι δεκαετίες η HelMSIC δίνει ευκαιρίες εκπαίδευσης στους φοιτητές Ιατρικής, οργανώνει προγράμματα, εκπροσωπεί τους φοιτητές Ιατρικής της Ελλάδας στην παγκόσμια κοινότητα φοιτητών Ιατρικής και όλα αυτά χάρη στα ενεργά της μέλη που τη στηρίζουν και την κρατούν “ζωντανή”.
Στα πλαίσια λοιπόν του εορτασμού των 60 χρόνων της HelMSIC, προσεγγίστηκαν κάποια παλαιά μέλη της οργάνωσης που υπήρξαν ενεργά μέλη στα δικά τους φοιτητικά χρόνια και τους τέθηκαν ορισμένες ερωτήσεις. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τις απαντήσεις τους.
Θ. Δαρδαβέσης
Καθηγητής και Κοσμήτορας του Τμήματος Επιστημών Υγείας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
- Πώς θυμάστε τη HelMSIC όταν φοιτούσατε εσείς;
Τότε, ο απόηχος της μεταπολίτευσης ήταν πάρα πολύ κοντά. Υπήρχε έντονη πολιτικοποίηση στο φοιτητικό κίνημα και τότε η GreMSIC, όπως λεγόταν τότε, βρισκόταν υπό την εποπτεία των φοιτητικών συλλόγων και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου διορίζονταν.
Όταν ανέλαβα εγώ τη φροντίδα του παραρτήματος της Θεσσαλονίκης κατάφερα και έπεισα την διοίκηση του τότε φοιτητικού συλλόγου να αυτονομηθεί η HelMSIC Θεσσαλονίκης και να αρχίσει να δημιουργείται μία παράδοση η οποία συνεχίζεται μέχρι τώρα με πολύ πιο ευρύ κι έντονο ρυθμό. Δηλαδή, καλέσαμε άτομα που γνώριζαν ξένες γλώσσες, δημιουργήσαμε έναν πυρήνα ανθρώπων κι από εκεί προέκυψε ένα Διοικητικό Συμβούλιο το οποίο ανέπτυξε τοπικά ποικίλες, αρκετά πρωτότυπες δραστηριότητες. Θα αναφέρω ενδεικτικά το Summer School on gross anatomy, το οποίο έγινε με τη συνεργασία του εργαστηρίου ανατομικής, για φοιτητές που προέρχονταν από χώρες όπου ο ατομισμός και η χρήση πτωμάτων δεν ήταν κάτι εύκολο. Ήταν πραγματικά κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Επιπλέον, η συνεργασία μας με το ίδρυμα μελετών χερσονήσου του αίμου για το social program των φοιτητών που φιλοξενούσαμε στη Θεσσαλονίκη καθώς και διάφορα άλλα πράγματα που ήταν για την εποχή τους πολύ πρωτότυπα.
- Τι σας τράβηξε/κράτησε στη HelMSIC;
Στη HelMSIC με τράβηξε η εσωτερική ανάγκη που είχα τότε να μην ακολουθήσω τον συρμό της μόδας που ήταν να εμπλακώ με κάποια κομματική πολιτική οργάνωση, αλλά να ασχοληθώ με ένα πεδίο που είχε να κάνει με θέματα που αφορούσαν στην ιατρική εκπαίδευση, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην ανάπτυξη σχέσεων και με πρωτοβουλίες επικεντρωμένες στην εκπαίδευση του φοιτητή. Πίστευα και πιστεύω ακόμη ότι η συγκρότηση ενός νέου ανθρώπου γίνεται κατεξοχήν μέσα από τέτοια είδους οργανώσεις, οι οποίες προσφέρουν έργο υπεράνω φυλής, φύλου, θρησκείας κτλ. Δηλαδή μια προσπάθεια αγκαλιάσματος συναδέλφων από όλον τον κόσμο που συγκροτεί μια διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων.
- Πώς κρίνετε την εξέλιξή της με το πέρας των χρόνων;
Είμαι εντυπωσιασμένος, χαίρομαι πολύ για αυτή την εξέλιξη. Ειλικρινά ζηλεύω, με την καλή έννοια, την πορεία που είχατε και είμαι υπερήφανος για τους νεότερους συναδέλφους που πλαισιώνουν το διοικητικό συμβούλιο. Οι πρωτοβουλίες που αναπτύσσουν είναι πολλαπλάσιες της εποχής εκείνης. Την εποχή εκείνη, η εμπλοκή με θέματα που είχαν να κάνουν με την επιστήμη, την οργάνωση σεμιναρίων και την ανάπτυξη πρωτοβουλιών τέτοιου είδους ήταν λίγο παράξενα, «οπισθοδρομικά». Πολύ αργότερα άρχισε να καλλιεργείται η ανάγκη στον φοιτητή να εμπλακεί προπτυχιακά με θέματα της επιστήμης και με άλλες ιατροκοινωνικές δραστηριότητες.
- Τι θεωρείτε ότι προσφέρει σε ένα φοιτητή η ενασχόλησή του με τη HelMSIC;
Θα σας πω τί κέρδισα εγώ. Η εμπλοκή μου με τη HelMSIC σε όλη τη διάρκεια της φοιτητικής μου περιόδου μου προσέφερε σημαντικές ηθικές, κοινωνικές και επιστημονικές εμπειρίες που πιστεύω ότι με συγκρότησαν σαν προσωπικότητα και με βοήθησαν σημαντικά στη μετέπειτα πορεία μου ως γιατρός κι ως ενεργός πολίτης.
- Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι άλλο;
Εύχομαι σε όλους εσάς, τη νεότερη γενιά, να συνεχίσει δυναμικά το έργο της HelMSIC, η οποία γίνεται πλέον γηραία Κυρία, συμπληρώνει τα 60 της χρόνια, κι εύχομαι να γιορτάσουμε με υγεία και τα 80 και τα 100 της χρόνια.
Ε. Ντζάνη
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια , Διευθύντρια του Εργαστηρίου Υγιεινής και Επιδημιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Εργαζόμενη στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Brown.
- Πώς θυμάστε τη HelMSIC όταν φοιτούσατε εσείς;
Η HelMSIC ήταν ένα μαγικό πράγμα, ειδικά όταν ξεκινούσα να σπουδάζω σε ένα περιφερειακό πανεπιστήμιο. Ήταν πάρα πολύ ωραίο που υπήρχε ένας πυρήνας εξωστρέφειας, δηλαδή κάποιος που μπορούσε να με βοηθήσει να κάνω ταξίδια. Τότε τα Γιάννενα ήταν μια δυσπρόσιτη πόλη, καθώς δεν υπήρχε ούτε το οδικό δίκτυο, ούτε οι συνδέσεις που υπάρχουν σήμερα. Και συνεπώς η HelMSIC ήταν τότε ένας πολύ σημαντικός παράγοντας εξωστρέφειας. Πάντα οι συνάδελφοι που ήταν στη HelMSIC ήταν ευγενικοί, προσηνείς, ήταν άνθρωποι που έκαναν πράξη αυτό που λέμε “reach out” στους υπόλοιπους φοιτητές και οι πρώτες εντυπώσεις που είχα μέχρι να μπω η ίδια στη HelMSIC ήταν πάρα πολύ καλές. Ουσιαστικά, η εντύπωση που έδιναν οι συνάδελφοι ήταν ένα από τα κίνητρα για να ασχοληθώ για να εμπλακώ κι εγώ.
- Τι σας τράβηξε/κράτησε στη HelMSIC;
Τα ταξίδια. Στην αρχή ειδικά, ήταν ένα δομημένο σύστημα για να έχει κανείς ένα πρόγραμμα κινητικότητας, που δεν υπήρχε άλλο τότε. Θεωρώ λοιπόν ότι το πρώτο πράγμα που με τράβηξε ήταν τα ταξίδια. Αυτό που με κράτησε όμως ήταν η ενασχόληση της HelMSIC με πράγματα που δεν είχαμε στην ιατρική τότε και δεν τα έχουμε ακόμα, σε μεγάλο βαθμό, όπως οι θεματικές της δημόσιας υγείας και της ιατρικής εκπαίδευσης. Αυτά λοιπόν ήταν που με τράβηξαν ακόμα περισσότερο να παραμείνω.
- Πώς κρίνετε την εξέλιξή της με το πέρας των χρόνων;
Καταρχήν ένα βασικό πράγμα είναι η επιβίωση. Είναι πολύ σημαντικό ένας θεσμός να καταφέρνει να επιβιώνει και θεωρώ ότι ως προς αυτό, η HelMSIC τα έχει καταφέρει σπουδαία. Ένα άλλο σημαντικό κριτήριο είναι η εμπλοκή της με την IFMSA, που στα δικά μου χρόνια ήταν δύσκολο καθώς δεν υπήρχε τρόπος επικοινωνίας, μπορούσαμε μόνο να τηλεφωνούμε. Ο συνδυασμός λοιπόν της πίστης και της αφοσίωσης όλης της HelMSIC και της συνεργασίας της με την IFMSA είναι κάτι πολύ σημαντικό, καθώς με αυτόν τον τρόπο πλέον και η Ελλάδα είναι πολύ δραστήρια στην παγκόσμια αυτή κοινότητα φοιτητών ιατρικής, λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθός της. Επίσης θεωρώ ότι είναι σπουδαίο το ότι έχουν αυξηθεί οι θέσεις των φοιτητών που μετακινούνται μέσω των προγραμμάτων των ανταλλαγών, κάτι που δεν γινόταν τόσο στα δικά μου χρόνια. Ένα άλλο κριτήριο επιτυχίας είναι οι δράσεις που κάνει σήμερα η HelMSIC, οι ημερίδες, οι καμπάνιες όλες οι δραστηριότητες που οργανώνονται θεωρώ ότι είναι κάτι που λείπει από την ιατρική και καλύπτει ένα πολύ σημαντικό κενό στη διάπλαση της προσωπικότητας των συναδέλφων. Συνεπώς πιστεύω πως σήμερα η HelMSIC πορεύεται στο σωστό δρόμο.
- Τι θεωρείτε ότι προσφέρει σε ένα φοιτητή η ενασχόλησή του με τη HelMSIC;
Αρχικά, στην Ελλάδα δεν έχουμε τόσο έντονο το πνεύμα της συλλογικότητας, σε αντίθεση με το εξωτερικό, όπου είναι αδιανόητο ένας φοιτητής να μη συμμετέχει σε μια ομάδα. Η HelMSIC λοιπόν, εξ ορισμού, καλύπτει αυτό το κενό που είναι πολύ σημαντικό. Το να μπορείς, δηλαδή, εκτός από την ενασχόλησή σου με το ίδιο το αντικείμενο της ιατρικής, να έχεις μία δομημένη κοινωνικότητα που έχει να κάνει με μία πνευματική και πολιτιστική δραστηριότητα, με τον ένα τρόπο ή τον άλλον. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Επιπλέον, θεωρώ ότι οι προπτυχιακοί συνάδελφοι κι ένας γιατρός σε όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής και της προσωπικής του πορείας πρέπει να έχει εφεδρείες και εφόδια που είναι ιδιαίτερα σημαντικά για το δικό μας επάγγελμα. Διότι δεδομένου ότι τα ερεθίσματα που έχεις μέσα σε αυτό μπορεί μερικές φορές να γίνουν τραυματικά ή στρεσογόνα, ένας φοιτητής ιατρικής κι ένας γιατρός θα πρέπει να έχουν ένα προσωπικό απόθεμα εμπειριών, καλλιέργειας και πραγμάτων που θα τον συντροφεύσουν για μια ζωή και θα τον προστατεύσουν σε δύσκολες συνθήκες.
Στη συνέχεια, όπως ανέφερα και προηγουμένως, δεδομένου ότι θεματικές όπως η Δημόσια Υγεία και η Ιατρική Εκπαίδευση δεν είναι επαρκώς ανεπτυγμένες στην Ελλάδα, η ενασχόληση με αυτές μέσω της HelMSIC είναι πολύ πολύτιμη. Φυσικά, δε θα μπορούσα να ξεχάσω τα ταξίδια, καθώς είναι πολύ σημαντικό να εκτίθεσαι σε διάφορα ημι-επαγγελματικά περιβάλλοντα ανά τον κόσμο. Για την ακρίβεια δεν βλέπω μειονεκτήματα στη HelMSIC στην παρούσα δομή της. Είναι καθολικά ωφέλιμη.
- Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι άλλο;
Θα ήθελα μόνο να πω ότι αυτό που πήρα εγώ από τη HelMSIC είναι ένα πολύτιμο «κουτί», από αυτά που έχει ο καθένας, που με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Είχα διαβάσει πρόσφατα ένα άρθρο που έλεγε ότι όλοι έχουμε «έναν φάκελο χαράς» μέσα μας, το οποίο είναι το αποθετήριο των πραγματικά χαρούμενων και ιδιαίτερα καλών στιγμών στη ζωή μου. Νομίζω λοιπόν ότι πολλές από αυτές τις στιγμές στο δικό μου φάκελο χαράς είναι στενά συνδεδεμένες στην πρώιμη φάση με τη HelMSIC.
Κ. Ροδίτης
Ειδικευόμενος Αγγειοχειρουργός στον Ερυθρό Σταυρό, Γραμματέας του Δικτύου Νέων Ιατρών του Παγκοσμίου Ιατρικού Συλλόγου, Πρόεδρος του Δικτύου Νέων Ιατρών Ελλάδας.
- Πώς θυμάστε τη HelMSIC όταν φοιτούσατε εσείς;
Η HelMSIC είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, όχι μόνο της επαγγελματικής αλλά και της προσωπικής. Είναι κάτι που θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία και συγκίνηση γιατί οι στιγμές που πέρασα σαν φοιτητής στη HelMSIC καθόρισαν την περαιτέρω πορεία μου σαν γιατρό αλλά και σαν άνθρωπο. Μου χάρισε έντονες στιγμές, πολλούς φίλους τόσο από την Ελλάδα όσο και από τον υπόλοιπο κόσμο και γι’ αυτό ακριβώς αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς σταθμούς στη ζωή μου μέχρι τώρα.
- Τι σας τράβηξε/κράτησε στη HelMSIC;
Σαν φοιτητής γνώρισα τη HelMSIC μέσω της εθελοντικής αιμοδοσίας διότι τότε είχε πρωτοστατήσει στη δημιουργία μιας εθελοντικής οργάνωσης αιμοδοσίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με τα ιδρυτικά μέλη αυτής της ομάδας να είναι ενεργά μέλη της HelMSIC. Στη συνέχεια με είχε εντυπωσιάσει το κομμάτι των ανταλλαγών, με το οποίο ασχολήθηκα αρχικά, το κομμάτι της Ιατρικής Εκπαίδευσης καθώς και διάφορα προγράμματα που άπτονται θεματικών που λείπουν από το πρόγραμμα σπουδών όπως λόγου χάρη η λήψη ιστορικού από κωφούς ασθενείς. Αυτά ήταν τα πρώτα πράγματα με τα οποία ασχολήθηκα όταν ήμουν φοιτητής και στη συνέχεια ασχολήθηκα ενεργά και με το διοικητικό κομμάτι της οργάνωσης, τόσο τοπικά στην Αθήνα όσο και πανελλήνια.
- Πώς κρίνετε την εξέλιξή της με το πέρας των χρόνων;
Έχοντας βοηθήσει στη δημιουργία του επετειακού λευκώματος των 50 χρόνων και έχοντας διατελέσει υπεύθυνος για το δίκτυο των παλαιών μελών, μπόρεσα να δω την πορεία της HelMSIC στο πέρασμα των χρόνων. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν το πώς μια φοιτητική οργάνωση που δεν είχε ποτέ την οικονομική στήριξη κάποιου πολιτικού φορέα, κάποιου πανεπιστημίου ή κάποιου υπουργείου, μπόρεσε μέσα σε έξι δεκαετίες να παραμείνει ζωντανή και μάλιστα να εξελιχθεί σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που φαντάστηκαν αυτοί που την ίδρυσαν.
Η HelMSIC σήμερα αποτελεί πλέον μια ολοκληρωμένη οργάνωση που ασχολείται με τα πράγματα που λείπουν από τα προγράμματα σπουδών των Ιατρικών Σχολών στην Ελλάδα και με τα οποία πρέπει ο κάθε φοιτητής Ιατρικής να έρθει σε επαφή και να εξοικειωθεί. Πράγματα που έχουν να κάνουν με τον ανθρωπισμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον ασθενή, ολιστικά, σαν άνθρωπο και όχι σαν περιστατικό. Ταυτόχρονα ασχολείται με τις δεξιότητες των φοιτητών Ιατρικής οι οποίες πολλές φορές δεν αναπτύσσονται όσο θα έπρεπε μέσα στη σχολή και ουσιαστικά ανοίγει νέους δρόμους, νέους ορίζοντες για τους φοιτητές ώστε να γίνουν πιο ολοκληρωμένοι γιατροί αλλά και άνθρωποι.
Το πέρασμα λοιπόν αυτών των έξι δεκαετιών με έχει εντυπωσιάσει καθότι ειδικά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, που παρακολουθώ από μακριά την πορεία της οργάνωσης και όχι εκ των έσω, σαν φοιτητής, έχω πραγματικά εντυπωσιαστεί από την πληθώρα και την ποιότητα των προγραμμάτων που τρέχουν και το έμψυχο δυναμικό που συνεχίζει να υπάρχει και μου θυμίζει τις δικές μου μέρες. Ταυτόχρονα βέβαια εντοπίζω και διαφορές καθώς η νέα γενιά είναι πιο ενημερωμένη, υπάρχουν πλέον οι νέες τεχνολογίες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που βοηθούν κι έχουν δώσει στη HelMSIC ένα πιο επίσημο προφίλ. Μακάρι λοιπόν αυτή η εξέλιξη να συνεχιστεί και στα επόμενα χρόνια.
- Τι θεωρείτε ότι προσφέρει σε ένα φοιτητή η ενασχόλησή του με τη HelMSIC;
Νομίζω ότι ένας φοιτητής που δε θα έρθει σε επαφή με τη HelMSIC κατά τη διάρκεια των σπουδών του, θα χάσει πολλά. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς κάποιος φοιτητής μπορεί να εξελιχθεί σε έναν ολοκληρωμένο γιατρό χωρίς να έχει έρθει σε επαφή έστω και λίγο με αυτή την οργάνωση τις δραστηριότητες και τα προγράμματά της. Και αυτό γιατί δεδομένου ότι η Ιατρική είναι μια αδιαμφισβήτητα απαιτητική σχολή που απαιτεί αρκετούς συμβιβασμούς και προσήλωση, είναι μεγάλος ο κίνδυνος οι φοιτητές να χάσουν την επαφή τους με την κοινωνία και τις ομάδες της, που θα κληθούν αργότερα να υπηρετήσουν ως γιατροί. Αυτό λοιπόν μπορεί κάποιος να το καταπολεμήσει ερχόμενος σε επαφή με τη HelMSIC. Αλλάζει τελείως νοοτροπία, βλέπει το κόσμο διαφορετικά, ανοίγεται στους γύρω του. Είναι αυτό που λέμε παράθυρο των φοιτητών Ιατρικής στον κόσμο. Αυτό που κερδίζει λοιπόν με λίγα λόγια ένας φοιτητής Ιατρικής μέσω της ενασχόλησής του με τη HelMSIC είναι η εξέλιξή του σε έναν ολοκληρωμένο νέο γιατρό που θα μπορεί να αξιοποιήσει και να εφαρμόσει την ιατρική γνώση όπως πρέπει.
- Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι άλλο;
Χαίρομαι πάρα πολύ που η HelMSIC κλείνει 60 χρόνια ζωής και δράσης. Είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσει να εξελίσσεται για πολλές ακόμα δεκαετίες οπότε δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη ευχή, διότι οι κόποι, η πορεία τόσων χρόνων, η αντοχή της οργάνωσης και η συνεχής βελτίωση που παρατηρείται διαγράφουν ένα μέλλον που δε θα μπορούσε παρά να είναι αισιόδοξο. Εύχομαι λοιπόν και στα 100!